"Kurban Bayramı’nın ikinci günü bir koç kurban kestirdim. ‘Kurbanı yüzerken kasaba, aman dikkat et deriyi zedeleme’ dedim. Eskiden gelen bir alışkanlıkla..
Kasap şöyle dedi; “Abi bu koyun derilerini kimse almıyor çöpe atıyoruz. ” İnanamadım. Sultangazi Kurban Pazarında çadırların gerisinde çöpe atılan kurban derileri, kelleler, işkembeler öylesine çoktu ki, şaştım kaldım. Öyle eskiden hep ikaz ederlerdi. Deriyi güzel alın. Camiye, derneğe, vakfa verin derlerdi. Hatta ekipler toplanır, sokak sokak dolaşırlardı. İmamlar özellikle uyarırdı. Kurban derilerini getirin, diye. Ne oldu da kimse deri toplamıyor. Bunlar milli servet değil mi?"
Kasap şöyle dedi; “Abi bu koyun derilerini kimse almıyor çöpe atıyoruz. ” İnanamadım. Sultangazi Kurban Pazarında çadırların gerisinde çöpe atılan kurban derileri, kelleler, işkembeler öylesine çoktu ki, şaştım kaldım. Öyle eskiden hep ikaz ederlerdi. Deriyi güzel alın. Camiye, derneğe, vakfa verin derlerdi. Hatta ekipler toplanır, sokak sokak dolaşırlardı. İmamlar özellikle uyarırdı. Kurban derilerini getirin, diye. Ne oldu da kimse deri toplamıyor. Bunlar milli servet değil mi?"
Takipçimiz böyle anlattı..
Araştırma yaptık, sadece İstanbul değil ülkemizin her yeri aynı imiş. Bütün koyun derileri çöpe atılıyor ya da toprağa gömülüyor. Nedeni, İşleyecek tesis yokmuş.. Ticari değeri kalmamış.
Ayrıca, kurumların deri yerine vekaletle kurban satmaları yüzünden daha rahat paraya kavuştukları için artık deri ile uğraşan yokmuş.
Sosyal Medyadayız